Betül Soydan'ın 13 Mart 2014 Tarihli Yazısından alıntıdır...
Hayatımızın;bazı zaman dilimlerin de;farklı fikirleri olan insanlarla düşüncelerimizi paylaşıyoruz... ancak; ortak bir düşünceye sahip olabilmemizin en kolay yolu;genel veya özel farketmez... kişilerle olan iletişimlerimizde; uygulayabileceğimiz küçük detaylar seviyeli yapılan yorumlar ve eleştiriler;açılmayan bütün kilit noktalarını açar ve olumlu olarak sonuçlanır...
İnsanlar zaman zaman tartışma ortamı içinde ne yapacağını bilemez...iyi bir sonuç almak için; tartışmaya başlamamak en doğru karar olacaktır...Başka insanların,farklı görüşlerinin olduğunu kabul edelim...saygı ile karşılayalım...asla yanılıyorsun şeklinde yargılama yapmayalım...
Bizlerin yanıldığı konular olduğu zaman ise zaman kaybetmeden durumu kabul etmeliyiz.Sağlıklı bir konuşma olması için;karşımızdaki insana evet cevabı alabileceğimiz sorular sormalıyız.Sohbet ortamlarında; iyi bir dinleyici olduğumuzu hissettirebilmek için;karşımızdaki kişilere konuşmaları için vereceğimiz zaman ;onları mutlu edecektir.Sizin onlarla paylaştığınız düşüncelerinizi; kendi fikri gibi anlatmasına izin verin;insanları olumlu şekilde etkilenmiş olduğunuzun göstergesidir...
Hayatımızdaki kişilere objektif olarak dürüstçe,onların bakış açılarına göre değerlendirme yapmamız,anlaşmazlıkları bir ölçüde olsa hayatımızdan çıkaracaktır.Hitap ederken; kişiler isimlerini duymaktan mutlu olurlar...Kişilerin mutluluk eksenleri;sevdikleri kişilerin isimleri ile seslenmeleri ile dönmeye başlar.
Hayatımızın içinde;eğer yalnız kalmak düşüncesi dahi sizi korkutuyor ise; çevrenizdeki kişilere içtenlikle yaklaşalım...davranışlarımızın kalitesiyle; iyi bir dost olduğumuza inanmaları güven içinde sevgiyle ebedi bir beraberlik olacaktır...
İnsanların yüreğini kazanmak için,çok emek vermek gerekmiyor.İlgilenmek,gülümsemek ve insanları kendileri hakkında; konuşmaya özendirmek sadece bu davranışlarımızla ,insanlarda kendilerini önemli hissetmeleri açısından güzel bir iz bırakacaktır.
Çevremizde ki;kişileri övgü dolu sözlerle,takdir edelim...yanlışlarını dolaylı yollardan anlatalım...eleştirmeden önce hatalarını söyleyelim...Kişilere buyruk vermek yerine,soru sorabiliriz,onlarda gördüğümüz en küçük gelişmeleri vurgulamalıyız.İnsanlara iyi sıfatlar ile yaklaşırsak; onlarda bu sıfatlara layık olmaya çalışacaklardır...
Çevremizdeki kişileri; yüreklendirmemiz hayatlarında yaptıkları yanlışların daha kolay düzeltilebilir olduğuna inanmaları açısından ;kendilerine olan güvenlerini yenilemiş oluruz.Hayatımız ile ilgili alacağımız kararlarda; öncelikle insanları iyi tanımalıyız; insanları tanımak bir sanattır;emek ve inanç gerektirir...
Yaşamın tüm güzel zevklerini,tatmamızdan bizi uzak tutan üzüntülerimiz olacaktır...ancak;sakin ve huzurlu bir yaşama kavuşabilmek için; üzüntülerimizi yenmeliyiz...kaybolan ruhumuz;bakan değil;gören gözlerin arkasında?dün yaşadıklarımız; tecrübelerimiz...bugün çok değerli olan hayatımız...yarın ise hayallerimiz;duygular birleştirir;düşünceler ayırır?ancak;dil?e getirmek,nedense en sona kalır?
Platonik yaşanan; her duygu;yalnızların, oyun sahnesinde yaptığımız; tek kişilik sunumdur? ''bazen;doğru zaman da; doğru insan alkışlar?''bazen;kalırsınız ıssız bir ada?da yalnız??Yine ,yeni yeniden; rastgele hayat...yelkenler fora;dalgasız,fırtınasız alabora yaşatmadan hiç kimseye;avuç içi kadar; umutların gücü ile? kıyıya yanaş ve sevgi ışıklarını; yak? gözlerimiz kamaşsın; ay ışığında; içimiz ısınsın; güneşin sıcaklığında...arkamıza dönüp bakmayalım ;martıların; eşlik ettiği mutluluk adasında?
